|
Bron: Jubileumboekje
 Jubileumboekje met dank aan Frits Schlangen. Kroniek van een voetbalclub Een kort bericht, ergens in het journaal van de krant: “Dieteren: 40 jarig bestaan van de voetbalclub,” Je leest er gedachteloos overheen. Er staan zóvéél korte berichten uit de regio in je dagelijkse krant. Zóvéél jubilea in brons, zilver robijn, goud of zelfs een zeldzame keer platina. Maar achteraf blijkt dat onnozele berichtje toch vastgeprikt in je memorie, als je na een paar dagen weer een kort bericht leest over diezelfde voetbalclub, die feesten wil, na 40 jaar en tipgevers zoekt die nog weet hebben van de vroegere roerselen der vereniging. Dan weet je plotseling waarom zich dat berichtje in je achterhoofd heeft genesteld. Herinnering werkt als een cassetterecorder, Ik druk op een toets en laat het bandje terugspoelen tot 1921. Toen werd in Dieteren een arend geboren. De verantwoordelijke vaders, die men deze geboorte in de schoenen kon schuiven, waren Thei Dullens - Wullem Klinkers - Sjang Vincken - Sjeng van Helden en Pierke van Fritje ( Pier in 't Panhuis). De eerste wereldoorlog hadden we moedig bekeken en meegemaakt vanachter onze neutrale landsgrens. Nu was het leed geleden en, zoals na alle oorlogen, breekt de emancipie de hekken open en vraagt ruim baan. Thei en consorten waren het eeuwig beugelen en kegelen meer dan moe en keken uit naar ander vermaak en kwamen onder de druk der omgeving terecht bij King Soccer. Jeugd heeft de prettige eigenschap voortvarend en daadkrachtig te zijn, “Wat je niet hebt, kun je maken”, dacht Thei en hij maakt een leren voetbal en vulde hem op met oude lorren! Dat was de proloog. Maar een proloog op zich zelf stelt niets voor, daar hoort een vervolg bij, en in het café Dullens, op de Zil, stak het vijftal, dat inmiddels uitgebreid was met Thei Wirtz en Pier Maessen, de koppen over de kaarttafel bij elkaar. En daar werd - in het nette - de geboor-tekiem gelegd van “De Arend”- want zo en niet anders en niet minder, zou de nieuwe en eerste Dieterse voetbalclub heten! Op die gedenkwaardige dag is toen gelijk het doopfeest gevierd - en hoe! Thei had een zuster- hij had er zelfs meer - maar die zus, Truke heette ze, was zeer vaardig met naald en borduurgaren en enthousiast bood ze aan om te zorgen, dat op de toekomstige truien een geborduurde oranje arend zou komen te prijken, met in zijn machtige klauwen de bal. En dat geschiedde later inderdaad! Maar vooreerst waren er andere, dringender zorgen voor de nieuwe club. Er moest een echte bal op de proppen komen en die kreeg je toen niet gratis. Maar ook dat probleem werd afdoende opgelost. De smalle beurzen werden leeggeschud en en passant besloot men, dat de toekomstige leden een dubbeltje per week zouden afsplitsen voor het lenigen van de financiële nood. Thei werd penningmeester - schatbewaarder, ocharm! Er zal ook wel een voorzitter zijn geweest, maar zijn naam is in de mist van het verre verleden niet tot klaarheid gekomen, wat overigens een onbetekende bijkomstigheid is. Wél staat vast, dat op een schone morgen Thei, Pier van Fritje en Wullem Klinkers de Dieterse dreven lieten voor wat ze waren en zich op gammele fietsen Venlowaarts spoedden, om daar een voetbal te kopen! Na afwikkeling van het zakelijk gedeelte, streken ze neer in een herbergje waar twee welgedane heren zich onledig hielden met het drinken van borrels en het eten van uiterst aantrekkelijke, dikbelegde boterhammen. Ons drietal had niets - alleen maar honger! Honger, die onrustbarend snel groeide, bij het zien van de schransende heren. De dikste man zag de honger op hun gezicht. “Heb je trek?” “Nou en of!” “Heb je bonnen?” (in die naoorlogse tijd was de bonnen rommel nog steeds niet van de baan). Aarzelend keken Thei en Wullem elkaar aan. De Dieterse catechismus had men pijnlijk nauwkeurig geleerd: liegen is altijd zonde. Vandaar Maar Pier knikte heftig ja. Toen gaf de dikke hen elk een fors uit de kluiten gewassen boterham, die in no time was verdwenen. “En de bonnen?” “Hier”, en Pier viste uit zijn zak een paar bonnen. De dikke bekeek ze. “Maar die zijn verlopen” “Nee toch”, verbaasde zich Pier, “wat jammer! - Maar je vroeg toch alleen maar of we bonnen hadden!” Zó! De bal was er! Vier gulden hadden ze ervoor betaald; een niet gering bedrag in die tijd. Maar er viel nog heel wat te verhapstukken: een speelterrein met goalpalen, truien en schoenen en, natuurlijk een elftal. Wat dat laatste betreft, dat liep van een leien dakje. Er voer een golf van enthousiasme door de jeugd van Dieteren - een enthousiasme, dat nou niet direct gedeeld werd door veel ouderparen, maar die gingen door de knieën. Hun waarschuwingen en sombere voorspellingen werden verstrooid als kaf door de wind. Het elftal stond dus gauw genoeg op papier en de benodigde dubbeltjes druppelden binnen, langzaam maar gestadig, De truien kwamen. Flanellen bloezen van een ondifineerbaar wit met vage, donkere strepen, maar op het zakje prijkte de oranje arend. Truke en haar vriendinnen hadden zich niet laten kennen! Ze hadden ook zelf de broeken genaaid. Broeken - geen broekjes! Stevige witte keperbroeken, zedig tot over de knie. Kousen en voetbalschoene? Voorlopig niet. Zelfgebriede wollen sokken en knoerten van akkerschoenen. Soms zelfs op klompen - of gewoon op de sokken. Wie daar aanstoot aan nam, was een kniesoor. Er was in zeer korte tijd een zeer grote hoop werk verricht. Alleen dat terrein ! Dat baarde zorg. Boeren, die een goede grasmat hadden, waren op de vingers van een hand te tellen en ze waren niet te bewegen ze af te staan. Konden ze trouwens niet, ze hadden ze broodnodig voor het vee, In de loop der jaren heeft de club heel wat terreinen gehad: Bielbrook - De Vleutstraat - de Koppelweien -Taterbosch - Aan de drie beken - de Molenbeemden - op den Drees - de Koopwei. Misschien nog wel meer, ik weet dat zo niet. Weien - weien! Maar geen voetbalveld! Hobbelig en ongelijk als een vers geploegd land; vol kuilen en gaten; sleuven en greppels. Begroeid vaak met kniehoge smelen - of distels en brandnetels en op de Bosch met de venijndige veuzen, stekelig als cactussen. En dan de pacht! Van ƒ 21,- tot ƒ 100,- per jaar. Vlak dat niet uit in die tijd! En er moesten goalpalen komen. Sjang Mostard maakte ze - voor negen gulden! Het terrein moest afgebakend worden. De spelers trokken daags voor de wedstrijd met de honde-kar, die ze zelf trokken naar de Klink voor zaagsel. Daarmee werden de lijnen getrokken en de grootste modderplassen voor de goal een beetje gecamoufleerd. Nee - tegen wat moeite zag men heus niet op - als men maar kon voetballen. “Waar een wil is, is een weg”, meen-den ze - maar de weg, die in die tijd naar Taterbosch voerde, kon men toch maar moeilijk die naam aanmeten! Maar niets was in staat het eenmaal losgebroken enthousiasme te doven. Dieteren had zijn voetbalclub - zijn Arend ! Het volgend elftal werd de wei ingestuurd, op zoek naar roem en eer. Pier Maessen als doelman en soms Thei Wirtz. Later ook Sjenke van Thoor en Neutgens uit Susteren, toen het mijnwerkerselftal “Glück Auf” ter zielen was. / Dan Wullem Klinkers - Thei Dullens - Pier van Fritje -Sjang Vincken - Sjeng van Helden - Sef Blommaert, de Belsj - Tjeu Goedermans en Chris Schulpen, van de Zil. Naderhand ook nog Harie en Sjang Klinkers. Sjang was toen nog een broekje van amper vijftien, maae “vast als Eyck bi der Maese!” Zó voetbalden ze op zondagen - en op de vele devotie-dagen, die we toen nog hadden. In Dieteren en naaste omgeving en ook verderop. Te voet, met de schoenen bengelend om de nek. Per fiets of per oogstkar , naar de seriewedstrijden in Buchten. Men voetbalde ongeorganiseerd. Organisatie was er toen nog niet-bij. Geen bond - geen competitie - niets van dat alles. Enkel vriendschappelijk, maar dan vriendschappelijk tussen aanhalingstekens, - Dat wel! De Arend organiseerde ook seriewedstrijden - in de Molenbeemden. Thei, de penningmeester bezette de brug over de beek en beurde 1.5 cent entree van elke bezoeker! De club hield 100 gulden schoon over, voor nieuwe truien. Honderd gulden netto, bij een entree van zegge en schrijve 15 cent! Laat dit goed tot ons doordringen! Die truien kwamen er: wit met in het midden een vertikale zwarte band - en de Arend ging ter ruste. Hij had zijn werk ruimschoots gedaan. De nieuwe clubnaam werd Romeins: Diectra. Maar ondertussen zijn wij acht jaar verder - en dus acht jaar ouder. De mannen, pioniers en vechters van het eerste uur, hebben in al die jaren ruim de tijd gehad, hun teveel aan bruisende levensenergie te spuien, en, beladen met weinig roem en veel littekens, hebben zij hun schoenen aan de wilgen gehangen en hun schamel truitje opgeborgen in de kottenkist. Op de zondagmiddag wandelen zij waardig en rustig naar het voetbalveld om achter de krijtlijnen te zien en te oordelen, wat hun „nacbwuchs” hun zal voorschotelen. Maar ergens heb ik toch het gevoel, dat deze durvers en doorzetters in die acht jaar een machtig brok poëzie en romantiek hebben geproefd, die hun het hele leven zal bijblijven. Het hele leven! Voor enkelen van hen was dat werkelijk te kort. In mijn aantekeningen zie ik een kruisje achter hun naam. Pier Maessen, in de overstromingswinter van 1925 bij Den Bosch met zijn auto te water geraakt. Ik zie het nog voor mij, hoe zijn kist-, op een boerenkar door het water naar de kerk werd gebracht en neergezet in het halfondergelopen middenschip. Een trieste herinnering aan een goede, levenslustige, echt Dieterse jongeman. De rustige, flegmatische Thei Wirtz, die steevast twee sigaretten kocht, vóór hij ging voetballen, Pierke van Fritje, één brok levenslust en goedheid voor iedereen, die hij in zijn korte leven ontmoette. Niemand vroeg hem ooit tevergeefs om een sigaret. Hij zou de laatste, die hij had, afgeven, om een ander er een plezier mee te doen. En Wullem Klinkers en Sjef Blommaert, de Belsj uit het verre Clinge aan de Zeeuwsvlaamse grens. Oerbetrouwbaar, maar fel als het ging om recht te verdedigen. Ze zijn er niet meer... Maar het leven gaat voort en wij gaan mee. Mee met het nieuwe Diëctra - met nieuwe, jonge gezichten, Frenske Fiddelers in het doel. Frenske - erg klein- hij kon niet eens aan de doellat boven zich, maar snel als een wezel en een bezoeking voor mensen met doelpuntenhonger. Sef Dullens en Jan Smeets, de grote struikelblokken voor aanstormende vijandelijke schutters. Lucas Dullens -- Jan en Guus Klinkers in de halflinie. Fenomenaal hoe die knapen de bal noa veure knalden! En de voorlinie met de snelle Jac.Mostard op de rechtervleugel. Zijn manier van passeren was opmerkelijk. Met een bijna opmerkbaar duwtje werkte hij de bal langs zijn tegenstander en razend vlug passeerde hij langs de andere kant en vóór de verblufte tegenstander er erg in had, zat Jac. al in de buurt van de cornervlag. Je vraagt je af: waar heeft Cruyff het geleerd? Dan de kleine, technische en rustige Sef Smeets, Pierre Dullens, Jan Merkus, de middenvoor en ondergetekende, die slecht zag zonder bril en daardoor zwaar gehandicapt was. Maar laat ik toch vooral Wullemke Halmans niet vergeten. Ik zou hem vreselijk tekort doen en dat zou met spijten, Hij was er niet direct bij, maar kwam later - uit Echt - en liet zien dat hij erbij hoorde. Deëctra zonder Wullem was gewoon ondenkbaar. Maar ook van deze mensen zijn er heengegaan; helaas veel te vroeg. Sef Dullens, Jan Smeets, Guus Klinkers, Jan Merkus en Jac. Mostard. In mijn herinnering zie ik ze allen weer voor me -jong , gelukkig, en sterk sportboys.... nu zijn ze er niet meer... Deëctra speelde wel in competitie verband. De wereld evolueert immers en de sport idem. Alles op dit ondermaanse wordt gereglementeerd en vastgelegd - alles verloopt volgens vaste lijnen en een bepaald schema. ’t Is gewoon niet mogelijk zich daarvan los te maken, Deëctra werd. ingedeeld in de 1e klasse van de R.K.L.V.B. en kreeg nu ook een geestelijk adviseur, die te waken had over het zielenheil der sprinters op de groene mat. In een dorp stelde dat allemaal niet zo veel voor. Pastoor kende zijn knapen en de jongens kenden hem; daarmee was feitelijk alles gezegd. Belangrijk was, of de nieuwe club meekon in de competitie. Wel, er waren ups en downs natuurlijk. Er werd met afwisselend succes gevoetbald - verloren en gewonnen. Soms, als we ergens flink waren afgedroogd, vielen me de woorden in van Tollens - een oude versjesmaker uit de Nederlandse literatuur: “Men rekent d'uitslag niet, men telt het doel alleen”. Dat doel hadden wij, helaas, die dag niet gevonden. In de Maasdorpen moest je goed uit je ogen kijken, hoe de nauwe straatjes naar de voetbalwei verliepen, daar dit soms uitermate belangrijk was om na een gewonnen wedstrijd heelhuids buiten het dorp te geraken. Nú was het niet meer vriendschappelijk - nu was het competitie en dat maakte toch wel enig verschil in die tijd. Zo rolde het leven genoeglijk verder tot 1929. Die rampzalige wedstrijd tegen de Beegder Boys - een thuiswedstrijd op den Drees. Midden in het heetst van de strijd hoorde iedereen een korte droge knak. Guus Klinkers stortte met luid gekerm ter aarde en lag te krimpen van de pijn. Een van de Beegtenaren had zijn been overgetrapt. Wie, wist niemand. De Beegter aanvoerder zei, dat hij mocht verrekken, als een van hen het gedaan had. De moeders langs de lijn, die tolerant waren geweest, zolang alles goedwas gegaan, Hieven nu luide jammerklachten aan en verklaarden, dat zij het altijd wel hadden geweten - moord en doodslag was het. Dat domme geloop achter die bal! En als ze hem eindelijk te pakken hadden en dus tevreden moesten zijn, schopten ze hem weer ijlings verder. Guus werd naar Sittard getransporteerd en de voetbal kreeg voorlopig rust, want het was hard aangekomen! Binnenkamers vielen er overal hoge en felle woorden en enige spelers gingen door de knieën en leverden hun spullen met een spijtig gezicht in. Het had in feite allemaal niet gehoef , want Guus knapte heel aardig op en de N.V.B. vergoedde de kosten, maar het lag er nu eenmaal zo -ook Deëctra was ad patres —Helaas! Deëctra - Lied. Deëctra I is dood. Maar owee, dat is geen nood, Want de jongens van het tweede, Dat zijn ook echte sportleden. Ze zullen graag erven de hele boel. Met een nieuwe bal te schieten op het doel. En zijn wij groot en sterk. Als het houtje van een berk. Dan zullen wij kamoen tegen Wilhelmine, En winnen misschien. G. Meuffels. Op 15 oktober 1933 werd in Dieteren een voetbalclub opgericht in café “De Witte” aan de Kerkstraat. De club kreeg de naam D.V.V. Een van de oprichters van de nu 40-jarige v.v.Dieteren is Dhr. Chr. Fiddelers, tevens de eerste voorzitter van de jubilerende vereniging, Verder samenstelling van het bestuur: P. Dullens, als 1e voorzitter. Welter Maessen Jan Bocken Wil Henskens Chr. Hoorens. Het eerste elftal werd ingedeeld in de 1e klasse E R.K.L.V.B. Het tweede elftal werd ingedeeld in de 2e klasse F R.K.L.V.B. De indeling van de klasse E zag er als volgt uit: D.V.V. - Buchten - Caesar 3 - Kraawinkel - Almania 2 -Geleen 2 - I.V.S. 2 - Volharding 2 - F.C.R.I.A. Het tweede elftal werd als volgt ingedeeld: D.V.V. 2, R.K.S.N.A., Neeritter - H.V.V. 2 - V.V.M. 2-Koningsbosch 2 . Het voetbalterrein, dat van de Wed. Penders - Lomans werd gehuurd, was gelegen langs de molenbeek aan de Dieterse molen. Het clublokaal bleef na de oprichting bij de “Witte”. (Momenteel woont hier W.Cuypers-Evers). De Dieterse jeugd had weer een voetbalclub. Eerste competitie. De eerste wedstrijd voor het eerste elftal was, het kon natuurlijk niet toeter, een thuiswedstrijd. De eerste tegenstander was I.V.S. 2 uit Berg aan de Maas. Het halve dorp toog op die legendarische zondagmiddag naar de molen. Het terrein lag er keurig verzorgd bij. De koeflatten waren er de dag van te voren af gehaald, de lijnen opgemaakt met zaagmeel van de Klink. Iedereen had flink meegewerkt. Enkele jongelui werden belast met het opvissen van de in de beek belande ballen. De eerste entree werd gebeurd aan de ingang van de molensteeg: 15 ct. p.p. Het was een stralende najaarsmiddag. De spanning langs de lijnen steeg ten top. Zondagmiddag kwart voor een. Aanvang van de wedstrijd: 1 uur. Daar kwamen de elftallen dan eindelijk. De Dieterse jongens voorop, aangevoerd door de keeper. Eerst nog vlug een balletje trappen. Het fluitje van de scheidsrechter voor de toss, Iedere speler ging op zijn aangewezen plaats staan: 1e elftal: Walter Leurs J. Custers H. Hoorens Wulm Mostard Sjeng Hoorens Pierre Merry Jac Mostard Pierre Dullens Sjenke Merry LSchulpen Sefke Smeets D.V.V. klaar - I.V.S. klaar, Een schriel fluitsignaal verbrak de stilte. En met een “Hup, Hup D.V.V.” brak de hel los. Geloof maar rustig dat er gevochten werd. De uitslag van de wedstrijd is jammergenoeg niet bekend. Het verdere verloop van de competitie van het eerste elftal was niet erg hoopvol. Het degradatiespook kwam allengs om de hoek kijken. Er moesten nog twee wedstrijden gespeeld worden. Met 6 punten bezette D.V.V. de laatste plaats. Werden beide laatste wedstrijden gewonnen, dan bleef ons D.V.V. 1e klasser. De eerstvolgende wedstrijd werd gewonnen van F.C. RIA met 1-0. De spanning steeg ten top. De laatste wedstrijd was Buchten - D.V.V. Een zeer moeilijke tegenstander. In grote getale toog men naar Buchten. Een complete volksverhuizing. Als leeuwen wierpen onze jongens zich in de strijd. Wat een wedstrijd, wat een spanning. En D.V.V. won. Wat een sensatie. Wat niet voor mogelijk werd gehouden, gebeurde, Ons D.V.V.-ke bleef 1e klasser. De eindrangschikking van het eerste elftal was: 16-4-2-10-10. 18-27 Het tweede elftal deed het in de eerste competie niet veel beter. De eindrangschikking: 10-2-3-5-7- 15-26. Dit waren dan in het kort belangrijke feiten uit het prille-bestaan van de nu jubilerende vereniging. Maar.... wij gaan verder. Het eerste jaar werd natuurlijk afgesloten met de jaarvergadering. Ofschoon wij van deze vergadering niets afweten, zal in ieder geval de voorbereiding op de komende competitie ter sprake zijn gekomen, Het deelnemen aan seriewedstrijden en de wekelijkse training; de financi-ele toestand en de ledencontributie. Het laatste is bekend en bedroeg het eerste jaar 25 ct. per week. Dus zeggen enschrijve ƒ 13,- per jaar. Voor die tijd een goed weekloon. Het inleggeld per lid bedroeg ƒ 1,--. Seizoen 1934 - 1935. De indeling voor het eerste was weer de 1e klasse E: D.V.V. - O.V.C.S. - Buchten - Caesar 3 - Kraawinkel-Almania 2 - Geleen 2 - I.V.S. 2- Volharding 2 en F.C. R.I.A Deelname aan de competitie vermoedelijk met één elftal. Het eerste elftal bleef, op enkele plaatsen na, hetzelfde als het afgelopen seizoen. Het had meer inhoud gekregen; was technisch beter; had meer routine enz. Het systeem was orthodox. De opstelling: 2 backs - 1 spil - 2 kant-halfs - 1 midvoor - links - en rechtsbinnen en 2 vleugelspelers. Blijven wij bij het verloop van de competitie, dan gaf dit aan het eind van het seizoen een beter resultaat te zien: Een zesde plaats als eindrangschikking 18 -8-2-8-18 32-38 Het laatste concrete feit aan het eind van het seizoen was de verhuizing van clublokaal “De Witte” naar Jac. Hoorens. Verder werd de contributie verlaagd van ƒ1,- naar 60 ct per maand. Of in de samenstelling van het bestuur nog wijzigingen kwamen, is niet bekend. Jaarverslagen en ander documentatie zijn in de oorlog verloren gegaan. Het voorgaande relaas is mede tot stand gekomen uit een mondelinge overdracht van een tiental oud gedienden uit de Dieterse voetbalhistorie en het nog resterende fotomateriaal. Maar Dieteren voetbalt verder, en wij zullen proberen om het Dieterse voetbalgebeuren op de voet te blijven volgen door weer in het grijze verleden te duiken. Seizoen 1935 - 1936. Het eerste elftal speelde in de eerste klasse F en werd als volgt ingedeeld:Buchten - Unitas - F.C.R.I.A.-SchiIberg-Walburgia-R.K.S.N.A.-Koningsbosch en R.K.W.V.V. Het elftal van D.V.V. nam met onderstaande spelers aan de competitie deel: Alb. Mostard-Jan Custers-H.Hoorens-M.Hoorens-Jan Hoorens-Chr. Meeuwissen- Jos Klinkers- Jan Merry-Jos Smeets-P. Dullens-Jac Mostard- Wulm Mostard-Leo Hoorens- Jan Bocken- Jac Merry- H. Bocken en W. Lijnen. Dit was het totale spelersaantal waar Dieteren uit kon putten. De club werd bestuurd door de heren: Chr. Fiddelers - Voorzitter P. Dullens - secretaris Chr. Hoorens- Ger Fiddelers - Wil Henskens Dit seizoen heeft zeer zeker voor D.V.V. zijn ups en downs gekend. Toch was het eindresultaat niet bepaald slecht te noemen: 7de plaats 16-6-4-6-16 38-32. Vergelijk deze stand met die van vorig seizoen. Hier zal de aandachtige lezer zeker iets opvallen. Verder werd Buchten kampioen met 25 punten en degradeerde R.K.W.V.V. naar de tweede klasse. Voor het seizoen 1936-1937 werd D.V.V. als volgt ingedeeld: 1e klasse F: S.V.S.- Schilberg - F.C.R.I.A. -Walburgia - Koningsbosch - V.V.M. Als hoogtepunten in dit jaar moet zekerworden aangehaald de derbies D.V.V.-S.V.S. en S.V.S. - D.V.V. Als vaststaand feit wordt hier vermeld dat D.V.V. de thuiswedstrijd met 5-0 won. De uitwedstrijd werd met 2-1 verloren De promotieregel was de nummers 1 en 2 van de ranglijst promoveren naar de overgangsklasse. Naarmate de competite vorderde wist iedereen wel dat S.V.S. kampioen zou worden. Maar D.V.V. vocht voor de 2de plaats. Dit lukte dan ook: S.V.S. met 21 punten kampioen, D.V.V. met 16 punten uit 12 wedstrijden tweede . Dit was voor D.V.V. de kroon op het vele en harde werken van de afgelopen jaren. De kleine gemeenschap Dieteren was terecht tros op hun D.V.V.-ke. Welter Maessen fungeerde in de jaren '35 - ’36 -'37 als bondsscheidsrechter. Iedere voetbalkenner van Dieteren wist dat de overgangsklasse voor de club een zware opgave zou worden. Men stapte dan ook goed voorbereid en zelfverzekerd het nieuwe seizoen binnen. Men wist zich gesteund door een talrijke supportersschare. D.V.V. moest de strijd aanbinden met gerenomeerde clubs. De indeling was als volgt: Overgangsklasse D: S.V.S. - Born - I.V.S. P.S.V. - E.V.V. - Stadbroek - Roosteren - Sittardse Boys 2 - Buchten. Enkel forse derbies lagen in het verschiet n.l. contra S.V.S. en Roosteren. Weer spanning en sensatie in overvloed. De eindrangschikking was een één na laatste plaats met een puntenaantal van 10 18-4-2-12-10 28-42. S.V.S. werd wederom kampioen met 31 punten. Een voorsprong op zijn rivaal Born van 5 punten. Stond D.V.V. toch niet een trapje te hoog op de voetbal-ladder? De naaste toekomst zou dit zeker gaan bewijzen. Er was te weinig aanvulling, Er werd geen aandacht besteed aan de jeugd; het elftal werd te oud. Er moest jong talent bijkomen. Wijze mannen uit Dieteren bogen zich over dit probleem. Er werd besloten dan toch maar met een jeugdelftal te starten. Dit kwam er dan ook misschien te laat. In dit jeugdelftal zijn zeker namen voorgekomen van spelers uit gloriejaren van na de oorlog. De geschiedenis draait weer verder: Seizoen 1938 - 1939 Indeling overgangsklasse D: S.V.S. was gepromoveerd en daarvoor in de plaats kwamen 2 elftallen, waarvan één Armada. De jeugd ging ook van start. Zij liepen hard van stapel, hier zat zeker toekomst in. Tien wedstrijden werden er gespeeld, waaruit 14 punten vergaard werden: een derde plaats op de eindrangschikking met een achterstand van 3 punten op de kampioen. De eindrangschikking van het 1e elftal: uit 20 wedstrijden 9 punten; 25 doelpunten voor en 64 tegen. Met dit resultaat werd de onderste plaats bezet. Met 2 promotiekandidaten uit de eerste klasse R.K.L.V.B. moest de strijd aangebonden worden voor één plaats in de overgangsklasse. De 2 tegenstanders waren Unitas en Roggel. Het eindresultaat van deze promotie- en degradatiecompe titie was: Unitas 4-2-1-1-5 15-9. D.V.V. 4-2-1-1-5 14-12. Roggel 4-1-0-3-2- 6-14 D.V.V. moest tegen Unitas een beslissingswedstrijd spelen; Roggel viel terug. D.V.V. liet de bond weten dat het maar liever terugkeerde naar de 1e klasse R.K.L.V.B. Dit verzoek werd ingewilligd en Unitas promoveerde naar de overgangsklasse. Dit werd dan ook het voorlopige einde van een elftal, dat bij stukjes en beetjes al spoedig uit elkaar zou vallen door de mobilisatie van het jaar 1939. De voetbalvereniging was echter niet dood. Wel nam men niet meer deel aan de competitie, maar vriendschappelijke wedstrijden werden er nog geregeld gespeeld, De jeugd bleef nog enkele jaren actief tot 1942-1943, Daarna lag de hele Dieterse voetbalmachine stop door het oorlogsgebeuren. In de jaren 1944- 1945 lag het hele voetbal in het land lam. Geen competitie voetbal. Periode na de oorlog. Spoedig na afloop van de oorlog in 1945 werd weer aan voetballen gedacht. De toenmalige jongeren wilden de wei weer op. De verbinding met 't oude D.V.V. van voor de oorlog werd tot stand gebracht.Een bestuur werd gekozen. Dit bestond uit de heren: Welter Maessen: voorzitter Jan Custers: secretaris Chr. Hoorens, W. Lijnen, Wil Ramakers. De eerste officiële vergadering werd gehouden in café Jos van Helden. Dit lokaal werd tevens als clublokaal aangehouden. Het oude speelterrein bij de molen was niet meer beschikbaar. Een nieuw terrein werd gezocht en gevonden in "Koekamp”. Met eendrachtig samenwerken werd dit terrein bespeelbaar gemaakt. Met twee elftallen werd aan de competitie deelgenomen. Het eerste elftal werd ingedeeld in de 2e klasse K afd. Limburg. Het tweede elftal in de 2e klasse J. Het eerste elftal werd als volgt geformeerd: Sef bocken H. Merry Jan Fiddelers Alb. Merry Jac Merry Fr. v. Helden H. v. Helden W. Ramakers W. Merry Jos Bohnen Fr. Dullens Res. Th. Damen. Het tenue van het eerste elftal was: witte broek en khaki hemd, met op 't linkerborstzakje een embleem met de naam D.V.V. erop. Geestelijk adviseur was: pastoor van Buggenum. Na een degelijke voorbereiding met klinkende overwinningen op meer gerenomeerde clubs tijdens toernooien en vriendschappelijke wedstrijden, ging de competitie van start. Het eindresultaat was, buiten aller verwachting: D.V.V. kampioen met promotie naar de 1e klasse 12-10-1-1-21 43-12. Eindstand tweede elftal: 5e plaats 16-6-3-7-15 27-38 Ter voorbereiding op de volgende competitie werden verschillende toernooien bezocht en vriendschappelijke wedstrijden gespeeld. D.V.V. werd steeds meer gezien als een gevreesde tegenstander. Een elftal als Armada, spelend in de derde klasse K.N.V.B. werd met 5-0 naar huis gestuurd. Tijdens het toernooi in St. Joost werd de derde klasser Linne weggespeeld. D.V.V. sleepte hier de eerste prijs weg. Vele supporters togen te voet naar St. Joost, het is alles te veel om op te noemen. Seizoen 1946-1947. Er werd gestart met 3 elftallen. Het eerste elftal in de eerste klasse H. Het 2e elftal in de derde klasse N. Het derde elftal in de derde klasse P. De Heer Baggen uit Geleen, oud Maurits keeper, werd als trainer gecontracteerd. Het eerste elftal onderging slechts één wijziging: W. Merry werd vervangen door Th. Damen. Eindrangschikking: 1e elftal: 2e plaats 18-12-3-3-27-61-26. 2e elftal: 2e plaats 16-12-0-4-24-44-21. 3e elftal: 5e plaats 12-4-3-5-11-21-36. Seizoen 1947 - 1948. Indeling elftallen: 1e elftal ; 1e klasse J. 2e elftal : 3e klasse Q 3e elftal: niet meer bekend. Het nieuwe terrein aan de “Koppelberg” werd in gebruik genomen. Het bestuur was als volgt: Willy Ramakers:voorzitter Jan Custers: secretaris Chr. Hoorens, H. Bocken Jac. Merry. Geestelijk adviseur: pastoor Lebens Trainer: de Heer Baggen. Samenstelling 1e elftal: Jos Bocken H. Merry Jan Fiddelers W. Schulpen Jac Merry Fr. van Helden K. Dohmen H.v.Helden W.Ramakers Alb.Merry Jos Bohnen Frans Dullens was als militair in Oost-Indië ( Indonesië). Samenstelling 2e elftal: Jos Damen M. Rooyen A. Schulpen Sjra Schlangen h. Dullens G.v.d. Winkel Th. Hoorens Fr. Schlangen Sjra Schulpen W. Michiels H. Schlangen. Eindrangschikking 1e elftal: 1e plaats en tevens kampioen in de 1e klasse: 18-15-2-1-3 2 68-17. Maasbracht‘, de grote rivaal van D.V.V.’ bezette de tweede plaats met 29 punten. Promotie competitie: Eindstand: D.V.V. 4-3-0-1-6- 15-8 America 4-2-1-1-5 9-10 Meyel ’ 4-0-1-3-1 4-12. D.V.V. promoveert naar de vierde klasse K.N.V.B. De eerste wedstrijd America-D.V.V. werd door D.V.V. met 5-0 verloren. De andere wedstrijden werden met royale cijfers gewonnen. D.V.V. was dus een waardig vierde klasser. Pessimisten onder de Dieterdernaren beweerden: “De vierde klasse is te hoog voor Dieteren; het kan wel eens de ondergang betekenen”. Eindrangschikking 2e elftal: 1e plaats en kampioen 18-15-2-1-32 114-16 Promotiecompetitie naar 2e klasse. Eindstand: R.K.S.V.W.2 4-3-1-0-7 14-2- D.V.V.2 3-1-1-1-3 3-4 Roggel2 3-0-0-3-0- 2-13 De laatste wedstrijd thuis tegen Roggel werd niet meer gespeeld. D.V.V.2 promoveerde naar de 2e klasse. Een derde elftal is er zeer zeker wel geweest, maar daar is niets meer over bekend. Seizoen 1948 - 1949 Het eerste elftal op avontuur in de 4e klasse! De derbies tegen S.V.S! De samenstelling van bet elftal bleef ongewijzigd, de trainer was nog altijd de Heer Baggen. Het tweede elftal werd ingedeeld in de 2e klasse J. Er was ook nog een derde elftal. Voor het eerst werd deelgenomen aan de Jeugdcompetitie, en wel met een A-elftal. Eindrangschikking: 1e elftal: 3e plaats van onderen 20-7-1-12-15-44-58. 2e elftal: 18-4-3-11-11-29-47. A jeugd: 2e plaats 16-12-2-2-26-43-11. Seizoen 1949 - 1950. Indeling: 1e elftal: 4e klasse D. 2e elftal: 2e klasse K. 3e elftal: ? 0 Geen jeugd elftal meer. Het stopperspil systeem werd ingevoerd. Het eerste elftal trad met enkele wijzigingen aan: o.a. Willy Michiels en Fr. Schlangen. Later kwam daar ook nog Alfons Schulpen bij. Een verzwakking voor het 2e elftal. Eindrangschikking:1e elftal: 7e plaats 22-7-5-10-19 42-47 2e elftal: eindigde gelijk met F.C. R.I.A.2 op de laatste plaats. De beslissingswedstrijd werd door F.C.R.I.A met 2-1 gewonnen. Degradatiewedstrijden 2e elftal: R.K.V.V.B1 2-1-1-0-3 6-2 D.V.V.2 2-0-1-1-1 2-6 Het tweede elftal degradeerde naar de 3e klasse. Seizoen 1950 - 1951. Indeling: 1e elftal: 4e klasse. 2e elftal: 3e klasse. Eindrangschikking: 2e elftal: 14-13-0-1 -26 64-19 Kampioen van de derde klasse. 1e elftal: 9e plaats 22-7-3-12-17-33-63 Promotie competitie 2e elftal: Limbricht2 2-2-0-0-4 6-3 D.V.V.2 2-0-0-2-0 3-6 Geen promotie van het tweede elftal. Seizoen 1951 - 1952 Indeling: 1e elftal: 4e klasse E. 2e elftal: 3e klasse U. Eindrangschikking:1e elftal: 10e plaats 18-5-4-9-14-23-40 2e elftal kampioen 14-14-0-0-28-52-12 Tevens promotie naar de tweede klasse. Seizoen 1952 - 1953. Indeling: 1e elftal: 4e klasse F. 2e elftal: 2e klasse L. Eindrangschikking: 1e elftal: 8e plaats 18-6-4-8-16-25-36. 2e elftal: 8e plaats 16-4-3-9-11-21-49. Seizoen 1955- 1954. Indeling: 1e elftal: 4e klasse F, 2e elftal: 2e klasse L. Dit was het laatste seizoen in de vierde klasse, Beide elftallen degradeerden. Dit was de totale afgangvan het eens zo gevreesde en roemrijke D.V.V. Voor de nieuwe competitie werd het 2e elftal teruggetrokken. Er waren nog voor het komende seizoen zegge en schrijve 13 spelers beschikbaar. Het eerste elftal startte in de competitie in de tweede klasse afd. Limburg. Dit bestuur en deze spelers hebben de voetbalvereniging behoed voor de totale ondergang. In 1957 kon de kanrpioensvlag weer gehesen worden: Kampioen in de 2e klasse J: 12-10-1-1-21 56-20 Seizoen 1957 - 1958 Indeling: 1e elftal: 1e klasse G. 2e elftal: 3e klasse, dus weer een tweede. Eindrangschikking: 1e elftal: 4e plaats 18-8-4-6-20 39-45 2e elftal: 5e plaats 12-5-1-6-11 24-48 B1 jeugd: 4e plaats 14-5-2-7-12-17-32. Verder nog enkele hoogtepunten. Dieteren2 werd in 1963 kampioen in de derde klasse Q, en promoveerde naar de 2e klasse. In het seizoen 1963-1964 werd met 3 elftallen aan de competitie deelgenomen. Het eerste elftal behaalde de tweede plaats achter Armada, dat kampioen werd in de 1e klasse G. In de competitie 1964-1965 behaalde het eerste elftal in de eerste 7 wedstrijden 14 punten, behaalde in de resterende 15 wedstrijden nog maar 8 punten en eindigde op de zevende plaats. Verder werd met een 2e en 3e elftal plus een A-jeug elftal aan de competitie deelgenomen. Het A elftal bezette de 2eplaats met 24 punten uit 14 wedstrijden. In het seizoen 1967 - 1968 werd R.K.S.N.A. kampioen en eindigde Dieteren op de tweede plaats met 28 punten uit 20 wedstrijden. R.K.S.N.A. 31 punten. Het derde elftal eindigde op de laatste plaats en werd teruggetrokken. Het volgende jaar eindigde Dieteren1 op de vierde plaats en werd Holtum kampioen, in de 1e klasse G. Het B1 elftal werd teruggetrokken en daartegenover stond de oprichting van een A-jeugd. In 1970 degradeerde het tweede elftal naar de derde klasse met 6 punten uit 22 wedstrijden. In de eerste klasse G werd Roosteren kampioen. Het seizoen 1970 - 1971 is voor Dieteren weer een rampjaar. Het eerste elftal degradeert naar de tweede klasse na 2 beslissingswedstrijden tegen Stevensweert.1 De samenstelling van het bestuur was de laatste jaren teruggelopen van 5 naar 3 leden. Op de jaarvergadering werd het bestuur uitgebreid met 4 leden en op een totaal van 7 gebracht. Enkele nieuwe leden werden in-geschreven. Dieteren behaalde op het Swentibold toernooi te Susteren de tweede plaats. Susteren1 werd met 2-1 verslagen. Er zat toekomst in dit elftal. De vriendschappelijke wedstrijden werden alle met royale cijfers gewonnen. Het verloren terrein werd dan ook volledig teruggewonnen. In hert voorjaar 1971 kon Dieteren twee kampioenen begroeten. Het eerste elftal behaalde uit 22 wedstrijden 40 punten: 22-19-2-1-40 71-14. Het tweede: 20-16-2-2-34 77-14 Het eerste elftal wilde nog meer bereiken! In de bekercompetitie werden tot dan toe alle wedstrijden gewonnen. De finale tegen het pas gepromoveerde S.V.E.1 werd een waar sluitstuk van een herboren Dieteren. Deze finale werd met 1-0 gewonnen. Dieteren bekerkampioen van Limburg. Een volledig kampioenschap! Er werd uitbundig feestgevierd. Hiermee volgt de opstelling van de grote kampioen: Fr. Geurts (C.Lumens)Jo Bocken P. Halmans G. Halmans J.v.Wegberg. V.Widdershoven G. Pelzers G.Aerts(Jo Peters) L.Custers Jan Smeets W.Geelen(H.Spelthan) Seizoen 1972 - 1973. Het eerste elftal 1e klasse: 23 punten uit 22 wedstrijden Het tweede elftal 2e klasse: 25 punten uit 22 wedstrijden Wie waren de voorzitters? Wie de secretarissen? Chr. Fiddelers W. Maassen W. RAMAKERS J. Custers M. Schlangen 1965 tot heden P. Dullens J. Schlangen W. Ramakers J. Custers Th. Bocken Fr. Schlangen A. Geurts 1965 tot heden, Clublokaalhouders: 1933 - 1935 “De Witte” 1935 1944 Hoorens 1945-1965 Jos van Helden. 1965-1 augustus 1973 J. Lemmens Alle vermelde uitslagen en standen ontleend aan het Bondsarchief. Samensteller: Fr. Schlangen. |
