Drie Schulpens voorop bij schutterij, dat was de kop boven een artikel in de rubriek MIJNSTREEK van zaterdag 1 juli 2006 op pagina 13 Regio Sittard-Geleen van Dagblad de Limburger.
Schutterij Sint Stephanus in Dieteren is maar wat trots op haar huidige drie man sterke officierenkorps. Elk van hen draagt de naam Schulpen, want het gaat hier om,Thei Schulpen (68) en zijn zonen Jos (41) en Col (39). Tijdens het OLS in Stramproy, zondag, zullen ze dan ook weer parmantig naast elkaar paraderen. Thei Schulpen „Ik denk niet dat dit in een andere schutterij al een keer is voorgevallen." Sinds kort is dit zo. „We zijn altijd met zes officieren geweest, maar door allerlei omstandigheden zijn er nu drie afgevallen en zijn overgebleven." Schulpen komt in 1971 bij de schutterij, samen met zijn zoon Col. Een jaar later dan zijn zoon Jos, die dan al een taak als tamboer vervult. „Col werd bordjesdrager. Je moest eens zien hoe trots hij toen met die bordjes liep." Doordat ze al zo lang bij de schutterij zijn, konden ze ook alle drie officier worden. „Bij ons kun je pas officier worden als je vele jaren bij de schutterij bent." De Schulpense bijdrage aan de schutterij stopt niet bij deze drie heren. „Nee, de twee zonen van Col zijn ook al tamboer bij de schutterij", gaat Schulpen verder. En dat motiveert opa Schulpen. „Op een gezonde manier, hč. Soms zitten ze in de garage op potten te slaan. Dan zijn ze aan het oefenen. Dat is leuk om te zien", vertelt de trotse grootvader. Thei Schulpen is dan ook een lichtend voorbeeld voor zijn familie. Voorzitter, commandant, luitenant-kolonel en koning, Schulpen is het allemaal geweest bij Sint Stephanus. Maar van alle andere schutterijen in Belgisch en Nederlands Limburg heeft hij een eretitel, namelijk officier van de edele eedbroederschap van de soevereine orde van de rode leeuw van Limburg en de heilige Sebastiaan. „Ik heb heel veel hoogtepunten meegemaakt. Een daarvan is toen de paus in 1999, in de Sint Pieters-kathedraal in Rome, over ons vaandel liep. Daar waren we ter afsluiting van het Willibrordus-jaar." Schulpen wijst op een foto in zijn huiskamer, als bewijs dat hij het verhaal niet uit zijn duim heeft gezogen. „Ik kijk uit naar het OLS. Daar ga ik genieten." |